Een tijdje geleden volgde ik een programma op tv wat ging over stellen en hun relatieproblemen. Erg interessant, vooral omdat de verschillende ‘types’ vrij duidelijk in beeld werden gebracht. Wat tele’visie’ je voor een visie kan geven is dan best bijzonder om te merken. Als je deze mensen in het ‘wild’ zou tegenkomen dan plaats je ze denk ik een stuk minder snel in een hokje dan dat je naar een programma kijkt. Maar met deze uitvergroting kon ik wel wat.
Ik merkte zelf dat ik vooral bij 1 type behoorlijk in mijn allergie zat en tegelijkertijd voelde ik ook medelijden voor haar. Dat was dan weer interessant voer voor mijn ‘coach’ die naast mij op de bank zat. Hij begint gelijk (vooral volgens hem) leuke vragen hierover te stellen…
De vrouw in kwestie liet iets zien wat ik me niet zo goed kan voorstellen. Een enorme, maar dan ook echt enorme afhankelijkheid van haar man. Iemand die geen eigen keuzes kan maken. Onzeker over iedere beslissing die ze moet nemen, niet weet hoe een nieuwe wasmachine werkt en haar man aankijkt als de kinderen gewaarschuwd moeten worden… zo’n type dus… Ik zit dan met grote vraagtekens boven mijn hoofd. Hoe dan? Mens, beslis iets! Google hoe de wasmachine werkt voordat je het aan je man gaat vragen!!
"BEN ik zo of DOE ik zo?"
Zoals je leest doe ik het vooral graag zelf. Als ik niet weet hoe het werkt dan weet Google het wel. Als iets te zwaar is om te sjouwen dan kun je er wieltjes onder douwen. Wie heeft er een man nodig?!
Net als op tv overdrijf ik nu een beetje, maar toch.. Toen ik hier bewust van werd schrok ik van mezelf. Waar komt die sterke drang naar onafhankelijkheid, zelfredzaamheid en zelfstandigheid vandaan? BEN ik zo of DOE ik zo?
Als ik hier dieper over nadenk is dit waarschijnlijk het resultaat van opgroeien in een omgeving waar van je verwacht wordt om zelfstandig te worden en te zijn. Je moet zèlf van alles kunnen! En als je het nog niet kan dan moet je het maar léren, of er wordt gewoon meegedeeld hoe iets in elkaar steekt. “Zo is het en je doet het goed als jij het ook zo doet”.
Ook denk ik dat dit voor een groot deel in mijn (Spakenburgse?) cultuur zit. Niet persé verkeerd, maar ik merk dat deze sterke drang naar zelfstandig willen zijn een prijs heeft.. Waar ga ik aan voorbij als ik zo gericht ben op ‘in control’ willen zijn? Wat voor prachtige levensingrediënten zitten er in hulp vragen aan de ander? Kwetsbaar te worden? Naar de visie van een ander luisteren?
Voor mij is dit soms moeilijk, omdat ik veel zelf wil doen en wil beslissen en dit al op jonge leeftijd aan mij geleerd en voorgedaan is. “Ikke zelf doen!” roepen we al als we een jaar of 2 zijn en dat is niet voor niets. Voor meer info hierover mag je bij Ewout zijn, want dit is zijn expertise. Dit heeft vooral te maken met identiteitsvorming en hechting (en deze keer meen ik dat ;))
Inmiddels ben ik mij er dus bewust van dat dit vooral een gevoel van ‘schijnzekerheid’ geeft. Maar ja, hoe dan anders? Dit soort gedragingen zijn dus al op hele jonge leeftijd ‘geprogrammeerd’.
Als je een relatie hebt of getrouwd bent zijn er toch echt veel belangrijke zaken die je samen moet doen en beslissen. Waar het juist goed werkt om je zelfstandigheid even te laten varen en je hulp vraagt aan je partner.
Dan gaat het misschien niet alleen om praktische zaken zoals een gat in de muur boren, maar ook beslissingen over financiën, opvoeding van je kinderen of de week die gaat komen samen door te spreken en daar ook bij benoemen wat je moeilijk of spannend vindt. Misschien wil je dat hij meer thuis is of dat hij zich meer bemoeit met de opvoeding van de kinderen. Of misschien heb je even een shop middagje nodig. Weet hij jóuw behoeften?
Dat kun je in frustratie en verwijten eruit gooien, maar ik wil je op dit moment vooral nieuwsgierig maken naar nieuwe manieren om je gevoel en behoeften naar je partner te uiten. Probeer vooraf eerst eens je eigen behoefte en verlangen in jezelf te ontdekken. Dat kan al een hele opgave zijn. En vertel dit aan hem als jullie echt contact hebben. Maak duidelijk dat hij belangrijk voor je is. En let dan ook vooral eens op zijn gezicht en houding. Want echt, helpen wil iedereen. En dat niet alleen, naast de verbazing op zijn gezicht raak je ook een belangrijke behoefte van hem en zal hij zich gewaardeerd voelen.
Laat dus aan je partner merken hoe belangrijk hij voor je is. Dat hij niet gemist kan worden, want je hebt hem nodig. Je bent in bepaalde mate afhankelijk van diegene. Niet voor je eigenwaarde en zelfacceptatie, maar vooral als maatje waar je gelijkwaardig en ‘naakt’ mee mag zijn. En dan niet persé lichamelijk bedoeld…
Denk er maar eens over na wat jíj(!) nodig hebt van diegene van wie je houdt.
“En dat niet alleen, naast de verbazing op zijn gezicht raak je ook een belangrijke behoefte van hem en zal hij zich gewaardeerd voelen”
God zegt hier ook iets over in Zijn Woord. Hele mooie gave dingen. Vaak helaas totaal uit zijn verband getrokken, zodat het lijkt alsof de vrouw minder is en moet luisteren naar de man. Want ook hierin heeft de vader van de leugen zitten rommelen. Als vrouw staan wij op hetzelfde niveau als de man, maar we zijn wel echt verschillend en hebben ieder een specifieke rol.
Lees maar eens Spreuken 31: 10-31
10 Wie lukt het om een goede vrouw te vinden?
Een goede vrouw is veel meer waard dan edelstenen.
11 Haar man vertrouwt helemaal op haar.
Dankzij haar zal hij nergens gebrek aan hebben.
12 Ze doet hem goed, en geen kwaad,
haar hele leven lang.
13 Ze is bezig met wol en vlas,
en spint en weeft met vlijtige handen.
14 Ze gaat er ver op uit om eten te halen,
zoals de schepen van een koopman.
15 Ze staat vroeg op, als het nog donker is.
Ze zorgt dat iedereen te eten heeft,
ook haar slavinnen krijgen wat ze nodig hebben.
16 Als er een akker is die ze graag wil hebben,
dan koopt ze die met het geld dat ze zelf heeft verdiend,
en plant er een wijngaard op.
17 Ze pakt het werk stevig aan
en is onvermoeibaar.
18 Ze zorgt ervoor dat alles goed gaat.
Ze werkt zelfs 's nachts.
19 Haar handen zijn altijd bezig.
Ze spint wol en weeft.
20 Ze is gul voor arme mensen
en helpt mensen in nood.
21 Ze is niet bang voor de kou,
want haar hele gezin draagt warme kleren.
22 Ze weeft mooie tapijten
en haar kleren zijn van fijn linnen en mooie rode wol.
23 Haar man is bekend in de poort van de stad.
Hij zit daar bij de wijze mannen.
24 Ze weeft linnen stoffen en verkoopt die.
Ze verkoopt gordels aan de koopman.
25 Ze straalt kracht en schoonheid uit,
en ze geniet van elke nieuwe dag.
26 Haar woorden zijn altijd vol wijsheid.
Ze geeft vriendelijk goede raad.
27 Ze houdt toezicht op het hele huishouden.
Ze houdt niet van luieren.
28 Haar kinderen zijn trots op haar,
en ook haar man prijst haar.
29 "Er zijn veel goede vrouwen,
maar jij bent de allerbeste!" zegt hij dan.
30 Elegant zijn is alleen maar uiterlijk, en schoonheid verdwijnt.
Maar een vrouw die diep ontzag heeft voor de Heer, wordt geprezen.
31 Ze mag genieten van wat haar handen hebben gedaan.
Ze zal in de stad voor haar werk worden geprezen.
Als je zoiets leest dan wordt de vrouw hier niet ondergewaardeerd of onder de man geplaatst. Dan zou je misschien wel willen dat je die vrouw was. Dat er op deze manier over je geschreven wordt. Er spreekt enorme bewondering voor deze vrouw uit dit stuk. Als jouw man nu zoiets over jou zou schrijven of zeggen? Wauw, dat zou een beste opsteker zijn!
En als jij nu eens zoiets zou schrijven of zeggen tegen je man. Hoe zou dat zijn voor hem? En voor jou? En wat maakt dat dit soms zo ontzettend lastig is?
Ik moedig je aan om eens na te denken wat je partner aan jou toevoegt, waarom is hij/zij zo belangrijk voor je? Vertel het aan elkaar!
Jenny van de Groep
